RIP Victor van Schenkhuysen

Een opmerkelijk en behoorlijk vreemd mens heeft ons verlaten. Vele malen vertelde Victor zijn geschiedenis aan mij. Dat hij als kind slangen ving in de achtertuin en daardoor als paria werd gezien (een prins hoort zich niet zo te gedragen) terwijl hij de familie behoedde voor de vijand. Toen hij gevraagd werd te vechten tegen de Vietnamezen (de buren) zei hij terecht NEE. Waarom moet ik mijn buurman bevechten? Hij werd uitgestoten uit de familie van blauw bloed waarin hem een paradijselijk leven werd voorgespiegeld maar ondertussen alleen maar in valsheid moest gedijen. Zijn desertatie leverde hem een enkele reis Amsterdam. Huurde in blinde onwetendheid het eerste de beste appartement en liet zich volgooien met alles wat je maar kunt bestellen. Hij vertelde daar vol trots over. Totdat hij de stad ontdekte en zich begaf onder het gepeupel in het nachtleven. Oeverloze discussies en gesprekken aan de bar, Victor was zeker een van de gezichtsbepalende figuren van 36 op de Schaal van Richter in de Reguliersdwarsstraat. Ik kwam vaak met stapels bierviltjes thuis waarop allerlei gekrabbel over filosofiese en actuele onderwerpen. Hij nodigde iedereen uit bij hem thuis en zo ontstond er een denktank onder de naam “Amsterdam En De Rest Van De Wereld”. Het leek een platform voor nieuwe ontmoetingen met lekker eten en een beetje feest, een feestje voor mensen die ook nog een beetje wilden nadenken. Er volgden inderdaad wat van dit soort feesten en er kwamen ook tv programma’s, want Victor wilde graag wat inhoud in de presentatie skills van barvrouw Sula de Jong die bij mij inmiddels een jaartje wekelijks de Salto uitzendingen aankondigde. Zo onstond “Sula Zonder Poeha”, een serie geprekken met een tiental B artiesten zoals Christine van der Horst, Donald Jones, Herman Brood, Frank Govers, gesprekken die als thema ANGST hadden. Ook andere minder bekende goden sleepte Victor voor de camera als anchor. Ik was er niet blij mee omdat het uiteindelijk niet meer de moeite is om het nu nog eens terug te zien. Victor was kortom eigenwijs en niet in staat mee te denken en compromissen te sluiten. Ik heb uiteindelijk veel van zijn projecten uitgevoerd maar slechts een deel ervan bereikte zijn doel. Victor’s “fingerprint” zul je zeker terugvinden in de serie met Sula (http://amsterdamseinlichtingendienst.nl/?cat=10) en zijn diepste wens “Amsterdam en de Rest van de Wereld” werd daarbij wel het meest gehaald. Lekker eten, genieten, ontmoeten, elkaar leren kennen, Victor wilde deze basis voor ontmoetingen graag faciliteren. Voor de stad Amsterdam is hij een dierbaar voorbeeld omdat hij zelf die gastvrijheid als uitgangspunt nam. Een kennelijk Thaise instelling om eerst iedereen op zijn gemak te stellen met een heerlijke maaltijd. Een prinselijk uitgangspunt.

Olivier Jansen (ervan overtuigd Victor in een volgend epos zeker weer tegen te komen!)