In het obligate programma Opium Op Oerol, een poging van Avro/Tros een claim op cultuur te mogen leggen zonder daarbij uit te leggen waarom, was dit seizoen op de eerste dag Hedy d’Ancona te gast, samen met haar van AT5 bekende dochter Hadassa de Boer, die tijdens de introductie liet doorschemeren dat haar moeder reeds in Harlingen Haven werd overvallen door leeftijdsgenoten die verrast waren haar hier aan te treffen. Hedy verklaarde dit aan de leeftijd -“men herkende haar van vroeger”- waarmee in een klap duidelijk is dat het overgrote deel van de Oerol bezoekers ouder dan de grijze krullebollenleeftijd is geworden.
Terschelling zal op zoek moeten naar een jonger fenomeen, want deze ogenschijnlijk constante stroom festivalgangers droogt op natuurlijke wijze op.
Dit vinden de eilander kinderen ervan: https://youtu.be/3Tzgtfovx4M
Een paar ja de piratentelevisie in Amsterdam en andere plaatsen in Nederland in het begin van de jaren tachtig was er in Amerika ook sprake van TV Hacks. Deze youtube bijdrage over Max Headroom gaat daarover. Lees daarna mijn reactie over hoe het ooit in Amsterdam begon.
When cable television in the Netherlands arrived in the beginning of the 80’s pirates started broadcasting on the brand new channels that people in this country finally could receive (like Germany and Belgium). When these channels close their evening broadcast, these pirates started their amplifier and targeted the signal to the receiving tower in the Amsterdam network on the same frequency. It was easy to check if you were tuning in the right way because you looked to the television receiving the signal at your own position… Most of the material they broadcasted was the porn VHS tapes from the Videotheque, most of the time interrupted by self made commercials of furniture stores that lasted 10 minutes or more. It was a huge succes and took over in other cities in the country doing it the same way. The only thing you needed was a RF converter (which was in every VHS or Betamax machine) and the RF amplifier/broadcaster, which you could obtain for a few hundred bucks on the legal market. The setup of cable television in those days was completely automated so there was no employee who could switch off a signal. From the cable company nodbody knows how to do it because the system was installed by some electro-service man and put behind the closet. It took months, maybe years before they could find ways to stop this piracy. Beside the porn video’s also big blockbuster movies were obtained from the videotheque. In Amsterdam also activists started pirate broadcasts with politcal performances, music, art and protest pamflets but they were soon able to broadcast legally on the then started Open Channel (1984) which is still alive today. (salto.nl)
Some historical examples from Dutch pirates from the 80s on yotube: https://youtu.be/NvJj6v3UxDE’Two reports on national television about the pirate issue https://youtu.be/kGE6EtsTbYw
Het immer populaire Laag IQ Congres dat driejaarlijks wordt georganiseerd in het RAI tentoonstellingscentrum is gisteren uitgeweken naar een parkeervak in de Q afdeling van de nieuwe P9 parkeergarage in het RAI complex.
Deelnemers en organisatie zijn uiterst tevreden. “Het bier is goedkoop” beamen de 1400 bezoekers die de middag daarvoor nog in het Wallengebied werden rondgeleid. De organisatie van de RAI is vooral blij dat er geen extra leegstaande exhibitieruimtes beschikbaar hoefden te worden opengesteld. Wel zijn er bordjes gestolen met het opschrift P9-Q, waarschijnlijk als souvenir.
“The Adventures of Willem de Ridder” is een nieuwe DVD met een serie gesprekken over het wonderbaarlijke leven van meesterverteller en bladenmaker Willem de Ridder. Vanaf de presentatie van zijn Papieren Konstellaties in 1963, de lancering van Hitweek, talloze seksblaadjes in de Verenigde Staten, radioprogramma’s bij de VPRO en andere obscure stations, illegale audio tours in musea en andere ondermijnende activiteiten tot en met zijn avonturen met de beroemde pornoactrice en (inmiddels) kunstenares Annie Sprinkle.
U kunt de DVD bestellen via de PayPal knop hieronder en U kunt de film online bekijken. De interviews zijn deels in het Nederlands en deels in het Engels, niet ondertiteld. ISBN/EAN 9789081245890
Geen DVD speler meer? Naast dat u dus online kunt kijken kunt u ook een download link bestellen. U krijgt dan een gepersonaliseerde file via het internet. Voor meer informatie mailt u naar tvamsterdam@gmail.com
Het was het weekblad Panorama dat in de jaren 80 met een reportage kwam over een vrouw die poppen maakte van ontmoetingen met niet aardse figuren. In die tijd werden dit soort verhalen niet serieus genomen door het plebs maar wel door de intelligentia. Pas jaren later toen ik de Nachtrijder voor SBS mocht maken verscheen ze op het lijstje. Het werd een prachtige reportage over haar hobby en haar passie. Omdat ik haar energie om dit alles in te vullen zo overtuigend vond heb ik met deze beelden lang gedweept. Niemand deed er iets mee, het werd niet opgepikt. Pas na dik 20 jaar kwam ik haar weer op het spoor omdat ze een eigen youtube kanaaltje was begonnen.
Ans Hoornweg is een van de weinige mensen die het lef hebben de waarheid te vertellen over wat henzelf is overkomen en wat ze hebben meegemaakt. Omdat veel mensen dat niet geloofden is ze begonnen met het ontwikkelen van een poppencollectie en er is zelfs een Viewmaster editie uitgekomen om die poppen in 3D te kunnen bekijken. Er zit ook een boek bij met allerlei uitleg over de poppen die je ziet. Buitenaardse vrienden waarvan Ans beweerde dat ze ze had ontmoet en ook velerlei dialogen met ze publiceerde. En dat ze wel eens werd meegenomen naar hun plekken. En dat ze daar heel goede herinneringen aan had!
Omdat niemand dat verder kan checken en dat ook niet doet {waarom niet trouwens} bleef Ans een beetje in de schaduw staan. Dat ze na al die jaren toch nog het initatief nam om via YouTube haar eigen kanaal te beginnen wil maar zeggen dat ze het echt meende. Ans heeft ontmoetingen gehad met andere levensvormen, of het nu in dromen of fysiek is geweest, daar gaat het niet om: ze namen haar mee naar andere werelden dan de onze om te laten zien dat we niet alleen zijn op de aarde. En dat is een wonderschone bijdrage welke troost biedt aan iedereen die dacht dat de wereld er alleen voor paupers is die geld souperen alsof het wijn is. Dankjewel Ans, er is nog hoop!
Een opmerkelijk en behoorlijk vreemd mens heeft ons verlaten. Vele malen vertelde Victor zijn geschiedenis aan mij. Dat hij als kind slangen ving in de achtertuin en daardoor als paria werd gezien (een prins hoort zich niet zo te gedragen) terwijl hij de familie behoedde voor de vijand. Toen hij gevraagd werd te vechten tegen de Vietnamezen (de buren) zei hij terecht NEE. Waarom moet ik mijn buurman bevechten? Hij werd uitgestoten uit de familie van blauw bloed waarin hem een paradijselijk leven werd voorgespiegeld maar ondertussen alleen maar in valsheid moest gedijen. Zijn desertatie leverde hem een enkele reis Amsterdam. Huurde in blinde onwetendheid het eerste de beste appartement en liet zich volgooien met alles wat je maar kunt bestellen. Hij vertelde daar vol trots over. Totdat hij de stad ontdekte en zich begaf onder het gepeupel in het nachtleven. Oeverloze discussies en gesprekken aan de bar, Victor was zeker een van de gezichtsbepalende figuren van 36 op de Schaal van Richter in de Reguliersdwarsstraat. Ik kwam vaak met stapels bierviltjes thuis waarop allerlei gekrabbel over filosofiese en actuele onderwerpen. Hij nodigde iedereen uit bij hem thuis en zo ontstond er een denktank onder de naam “Amsterdam En De Rest Van De Wereld”. Het leek een platform voor nieuwe ontmoetingen met lekker eten en een beetje feest, een feestje voor mensen die ook nog een beetje wilden nadenken. Er volgden inderdaad wat van dit soort feesten en er kwamen ook tv programma’s, want Victor wilde graag wat inhoud in de presentatie skills van barvrouw Sula de Jong die bij mij inmiddels een jaartje wekelijks de Salto uitzendingen aankondigde. Zo onstond “Sula Zonder Poeha”, een serie geprekken met een tiental B artiesten zoals Christine van der Horst, Donald Jones, Herman Brood, Frank Govers, gesprekken die als thema ANGST hadden. Ook andere minder bekende goden sleepte Victor voor de camera als anchor. Ik was er niet blij mee omdat het uiteindelijk niet meer de moeite is om het nu nog eens terug te zien. Victor was kortom eigenwijs en niet in staat mee te denken en compromissen te sluiten. Ik heb uiteindelijk veel van zijn projecten uitgevoerd maar slechts een deel ervan bereikte zijn doel. Victor’s “fingerprint” zul je zeker terugvinden in de serie met Sula (http://amsterdamseinlichtingendienst.nl/?cat=10) en zijn diepste wens “Amsterdam en de Rest van de Wereld” werd daarbij wel het meest gehaald. Lekker eten, genieten, ontmoeten, elkaar leren kennen, Victor wilde deze basis voor ontmoetingen graag faciliteren. Voor de stad Amsterdam is hij een dierbaar voorbeeld omdat hij zelf die gastvrijheid als uitgangspunt nam. Een kennelijk Thaise instelling om eerst iedereen op zijn gemak te stellen met een heerlijke maaltijd. Een prinselijk uitgangspunt.
Olivier Jansen (ervan overtuigd Victor in een volgend epos zeker weer tegen te komen!)
Als journalist wilde je natuurlijk wel weten waarom Gordon bij BEAU in de uitzending zat.
Maar ik wilde natuurlijk niet meegeteld worden in de kijfcijfers. Stel je voor: waar ze het over hadden intereeseerde me al helemaal geen moer en mind you hoeveel mensen wegschakelden in het begin van de uitzending toen ze Gordon als gast aan tafel zagen zitten. Toedeledokie!
In uw uitzending over Edelstenen beweerde een verkoper aan het eind van zijn “cursus” dat hij een gaatje heeft laten boren in een Turquoise om het te laten onderzoeken, hij vermijdde daarbij zorgvuldig het woord steen en ik leg u uit waarom.
Ik was in het jaar 2000 op doorreis en omdat ik nog een paar uur moest wachten bezocht ik het enige wat een toerist in Albequerque, New Mexico, op een zonnige ochtend kan bezoeken: een boetiekje dat zich afficieerde als een turquoise museum, men had hier de wijsheid in pacht en ik leerde deze dingen: Turquoise is alles dat de kleur turquoise bevat, van groen tot blauw, ook plastic en om maar iets te noemen: een kleurpotlood.
De charlatan die in uw uitzending figureert heeft hier geen flauw benul van waardoor hij keihard door de mand valt. De verkoper in het boetiekje in Albequerque zei het me eerlijk: natuurlijk komt Turquoise hier uit een mijn, het ligt in stroken ver onder de grond. Alleen heb je er weinig aan, het is gewoon de kleur. Het is geen toversteen. De kleur is wat het hem doet.
U zult begrijpen dat ik, na deze indrukwekkende levensles, met een bescheiden aankoop van twee (miniscule) voorbeelden van 5 dollar per stuk met een vriendelijke groet de zaak heb kunnen verlaten. Het doet me deugt dit verhaal na 20 jaar te kunnen navertellen. Die Turquoise heeft me daar zeker bij geholpen.
Olivier Jansen
eindredacteur “Was Dat Nou Waar?” wasdatnouwaar.nl
Wie nog bandjes heeft liggen gefilmd met Hi8 apparatuur van Sony begin jaren negentig kan in een aantal gevallen voor verrassingen komen te staan. Een aantal cameramodellen uit die periode registreerden het geluid via de videokoppen, waardoor het geluid van deze bandjes niet uitleesbaar is door bijvoorbeeld een Hi8 camcorder. De bewuste camera’s (met PCM) zijn moeilijk te vinden en meestentijds technisch onvolkomen en onrepareerbaar. Het duurde daarom voordat wij een deck konden bemachtigen, eentje die we vroeger ook hadden om het Hi8 materiaal over te zetten op Betacam. Omdat de beeldweergave van dit deck te wensen overlaat gebruiken we een Hi8 camcorder met ingebouwde TBC (Time Base Corrector) die een goede beeldkwaliteit weergeeft. Zodoende scannen we iedere Hi8 tape 2x, een keer voor het beeld en een keer voor het geluid. Het PCM geluid wordt apart opgenomen (zonder tussenkomst van een capturecard) als line ingang op een digitale recorder. Het eindresultaat is een timeline in je montage met 2 audio/video registraties en twee afzonderlijke kanalen PCM audio als WAV of MP4. Uiteindelijk ben je dan alleen geinteresseerd in het TBC gecorrigeerde beeld en de PCM audiofiles. Die kun je zelf gelijkleggen en de rest van de timeline schoonvegen.
Voor het inlezen op deze manier rekenen wij 30 euro per band. (Normaal 10 euro per band). Je ontvangt dan 6 files in een directory via de mail per WeTransfer.
Wil je dat wij het materiaal ook gelijkleggen en schoonsnijden (zodat het een bewerkbare file wordt) dan berekenen wij het normale montagetarief per uur. Een offerte kan worden uitgebracht over de te verrichten werkzaamheden, de te verwachte tijd (hangt geheel af van het materiaal) en bijkomende correcties zoals beeld optimalisatie, ruisonderdrukking, beeld stabiliseren e.d.
Kortom, heb je nog Hi8 tapes liggen met PCM geluid, laat ze nu digitaliseren nu de machines om ze weer te geven het nog doen… In onze uitzendingen op Salto ( http://amsterdamseinlichtingendienst.nl ) vind u recent Hi8 ingelezen materiaal terug.
Tarieven:
Digitaliseren videoband (VHS, SVHS, Betacam SP, Hi8) 10 euro per start. Resultaat MP4 file, toegezonden per mail of geleverd op USB-stick of harde schijf.
Digitaliseren Hi8 band met PCM 30 euro per start.
Reguliere videomontage 50 euro per uur.
Camera’s met PCM geluid: CCD-V5000, CCD-V6000, EVW-300
Op Wikipedia staat een formele uitleg over het ontstaan en de geschiedenis van de jumpcut, een beeldovergang in film en televisie waarbij het shot hetzelfde blijft of enigzins ongeregisseerd zich continueerd waardoor er een tijdsprong ontstaat. Vroeger zei je dan: het klapt.
Heden ten dage komt de jumpcut vooral voor door gemakzuchtigheid en vereenvoudiging van de techniek om een filmpje te maken op je telefoon, en door de tegenwoordigde gebruikservaring dat video wel eens stokt of hapert door een slechte verbinding. Een grote hoeveelheid jumpcuts worden geconsumeerd omdat de uitzendende partij zijn camera/telefoon op een statief heeft geplaatst waardoor het shot altijd hetzelfde is. Door in de opname te knippen (meestal gebaseerd op het geluid, het gesprokene) verspringt het beeld. Als je daar als neuroot als eerste mee komt zoals Nienke Plas haar eigen vlogjes monteerde baart dat nog wel enig opzien, in de meeste gevallen is het pure gemakzuchtigheid en een totaal gebrek aan kennis van presentatie en enig benul van film als communicatietechniek.
Door de voortschrijdende techniek is voor de geinformeerde filmer en televisiemaker tegenwoordig de jumpcut te ondervangen door op 4K te filmen, zodat uit dit beeldformaat ingezoomd kan worden op kleinere delen van het shot. Een interview kan op deze manier geknipt worden alsof het doorloopt in de tijdspanne. Het basisshot is een medium van de geinterviewde, daar wordt door in te zoomen een close-up van gemaakt. De beeldlas (cut) tussen de twee shots wordt ervaren als een overgang tussen twee camerastandpunten en niet als een onderbreking van de tijd.
Het is hierom dat het (ook door de goedkoper geworden HD camera’s) gebruiken van twee camera’s bij een interview vrij standaard is geworden.
Hierdoor wordt het dus erg makkelijk om een pauze, een “eh” of een hele lange “eeeeeeh” of een stuk van een tekst weg te knippen door er een beeldschakeling van te maken van close naar medium of van medium naar close.
Dan is het dus géén jumpcut meer.
De oorspronkelijke jumpcut (zie Wikipedia) was een ontdekking uit de steentijd van de film. De herontdekking van de jumpcut in film en vooral televisie was bij de VPRO, waar men genoeg had van het gebruikelijke shot van de asbak op tafel als “cut away” om een tijdsprong te verbloemen. Naast de asbak was ook het putdeksel en de wolkenlucht een lui middel om een knip in een interview te verbloemen.
Net als scheve kaders en nikszeggende wegzwaaibewegingen met de camera -die zie je ook nooit meer- (leuk bij popconserten, totdat de EO het ook ging doen om jongeren te bekeren) is de geforceerde jumpcut uitgestorven, zelfs in de reclame hebben ze er van geleerd. Daar is immers elke beeldovergang een jumpcut en daarom wordt er veel zorg besteed aan de beeldovergang in een commercial, compleet met eye-ball tracking.
Tot slot enkele aanbevelingen over de JUMPCUT
-Een filmische (cinematografiese) jumpcut is een manier om een verhaal te vertellen. Dus bijvoorbeeld om een droom te verbeelden of omdat je gewoon een heel tijdperk in een klap wilt overslaan om de kijker te shockeren. Kortom, daar heb je over nagedacht!
-Een gemakzuchtige jumpcut is vreselijk irritant omdat die de indruk wekt dat je betoog gezuiverd zou zijn van allerlei onzin. Na vier van dat soort overgangen vraagt de kijker/luisteraar zich wel af, gast, doe dat even overnieuw en vertel het in één zin! Want nu klinkt het alsnog als onzin… (net als dat onsamenhangende gelul in de kroeg)
-Een snijshot voorkomt een jumpcut. Maar heden ten dage logischer is gewoon een 2e camera. Dat kan ook een telefoon met camera zijn. Een totaalshot of een andere beelduitsnede van het eerste shot helpt je bij het verdoezelen van de geluidsknip. Zo wordt televisie gemaakt. Het is nu een oplossing die geen extra investeringen vergt behalve dan de telefoon van je vriend, of een tweede hands HD handycam (vanaf 85 euro). De Micro-SD kaartjes uit de handycam kun je op je smartphone inladen zodat je op je telefoon kunt monteren… (wel een montage-app gebruiken die audio en video separaat laat snijden).
-Beoordeel je jumpcut ALTIJD als irritant en ga vervolgens verklaren waarom jij hem minder irritant vind. Jumpcuts zijn geen stijlmiddelen om je vrienden in de kroeg mee te imponeren. Het is een tekortkoming aan oplossingen.
-Een anti-jumpcut is de INTERMISSION. In “Monty Python and the Holy Grail” wordt een jump-cut verdoezeld met een pauzefilmpje (de tekst “intermission”) met hammondorgelmuziek uit de bioskoop van de jaren zeventig. Het dient om de dramatische overbrugging van de filmheld over een touwen loopbrug onder slechte weersomstandigheden te verkorten, maar door de lengte van die intermission heeft dat uiteindelijk helemaal geen effect. Een perfecte illustratie van de zinloosheid van een jumpcut.
Naast de reeds lang geleden gerealiseerde documentaires (zie hieronder) heeft TVAmsterdam de afgelopen lockdown benut om de oorspronkelijke opnamen van de eerste 10 jaar Oerol opnieuw te bekijken en daar nieuwe, afzonderlijke montages van te maken. Voorstellingen die in de documentaires slechts voor een deel te zien zijn, krijgen daardoor hernieuwde aandacht. Deze zijn te zien op Salto On Demand via deze link: amsterdamseinlichtingendienst.nl 40 jaar Oerol
Kijk nu de eerste 10 jaar Oerol, vanaf 1982 in vier schitterende documentaires totaal 2 uur ultieme Festival of Fools beleving, toen Oerol nog een gratis toegankelijk straattheater festival was. Kijk nu online (slechts 2,75€) of bestel de DVD hieronder.
FOOLS AROUND
Documentaries and reports about the Terschelling Festival Of Fools (locally called “Oerol”) from 1982 untill 1991, with: ISLAND FULL OF FOOLS Dogtroep, Derevo, Daniel Rovai, Johnny Melville, Chrome, Tender, Pigeon Drop, Mark Kingsford, Marco Carolei, Ray Graham, Flaco Gimenez, Flup and Ju Bedrijf, Kumbi Saleh, Traject Theatre and many others. (34 minutes)
LIEFHEBBERS VOOR EEN SLAATJE Documentary about the Foolsculture against the Deep Fried tourism culture (1984) with Johnny Melville, The Barneys, Chrome, Tender, Traject Theatre (16 minuten)
THE FLYING FOOLHighlights from the very first Oerol festival (1982) with The Barneys, Mark Kingsford, Jango Edwards, Shusaku, Flup and Ju bedrijf (30 minuten)
EXTRA’SStreattheatre (1987-1991) with Jack Spijkerman, Brigitte Kaandorp, Alex Dandridge, Vince Bruce, Marcolino, Dogtroep Midsland aan Zee, Derevo Hee and a special report of the Festival of Fools (1996) in the Vondelpark Openluchttheater in Amsterdam with Jango Edwards, Johnny Melville, Daniel Rovai, Jacques Brie (40 minuten)
TVAmsterdam gaat weer uitzenden op Salto. Dit om het bereik van de online programma’s te vergroten. Salto is geheel vernieuwd in haar opzet met een volautomatische programmering voor de radio- en televisiekanalen via de kabel en internet en een eigen video on demand.
Er zijn twee labels waaronder TVAmsterdam gaat opereren op Salto.
De Amsterdamse Inlichtingen Dienst, met programma’s als The Golden Years of Hedonism, Amsterdam Magisch Centrum, Free Cultural Spaces en andere nieuwe programma’s. Zondag om 23.00 uur is het vaste tijdslot, programma’s worden verder in de week herhaald op wisselende tijden en vanzelfsprekend direct oproepbaar via de video on demand van Salto en de websites van TVAmsterdam.
Het tweede label is Kabelvitrine met programma’s over kunst en cultuur, exposities en kunstveilingen.
Een derde project is 35 jaar Salto. Hierin zijn programma’s uit de beginperiode van Salto te zien.
TVAmsterdam heeft vanaf het begin van Salto in 1984 tot 2001 uitgezonden op het Open Kanaal, meestentijds met wekelijkse uitzendingen en programma’s zoals Een Prettig Gesprek met Theo van Gogh, Uitkijken, Loket 1, Karel & Monique en de Gay Dating Show.
Zondag 3 november gaan we van start met “De Turkije Deal is Mislukt”, een gesprek met Ingeborg Beugel uit 2016 over de Griekse vluchtelingenhel, volgende week begint een nieuwe serie tv programma’s van haar op de NPO over de Griekse crisis. Zondag 10 november gevolgd door “1.000.000 Bananen” over het werk van Steffi de Pous met haar stichting Because We Carry op Lesbos.
Zondag 15 september 2019 werd op het Spui een Happening georganiseerd ter ere van het 50 jarig bestaan van de Kabouterpartij, voortgekomen uit PROVO. Demonstranten vragen de gemeente Amsterdam het beeldje van het “Lieverdje”, ooit aan de stad geschonken door een sigarettenfabrikant, te vervangen door een door hen geplaatste appelboom. De appel is het symbool van de Provo beweging uit de jaren 60, en is tevens terug te vinden in het plaveisel van het pleintje op het Spui.
Op 18 januari verschijnt de DVD “The Adventures of Willem de Ridder” met een serie gesprekken over het wonderbaarlijke leven van meesterverteller en bladenmaker Willem de Ridder. Vanaf de presentatie van zijn Papieren Konstellaties in 1963, de lancering van Hitweek, talloze seksblaadjes in de Verenigde Staten, radioprogramma’s, audio tours tot en met zijn avonturen met de beroemde pornoactrice en (inmiddels) kunstenares Annie Sprinkle. U kunt de DVD alvast bestellen via de PayPal knop hieronder. De interviews zijn deels in het Nederlands en deels in het Engels, niet ondertiteld.
Olivier Jansen in a conversation with Ingeborg Beugel, who as a correspondent for the Groene Amsterdammer this summer has written four articles about the Greek refugee crisis. The articles are from June 22, July 13, August 10 and oktober 26 2016 (www.groene.nl)
Watch also “1000000 Bananas” about volunteers working on Lesbos.
Portrait of one of the founders of “Because We Carry” Steffi de Pous, who’s helping for over a year now on the Greek island of Lesbos. The daily help of a small Dutch foundation still is necessary.
Olivier Jansen in gesprek met Ingeborg Beugel, die als correspondent voor de Groene Amsterdammer vier artikelen over de Griekse vluchtelingencrisis schreef. De artikelen zijn van 22 juni, 13 juli, 10 augustus en 26 oktober 2016
Portret van een van de oprichtsters van “Because We Carry” Steffi de Pous die nu een jaar op het Griekse eiland Lesbos helpt. Het is voor hen die gevlucht zijn voor oorlog een enorme uitdaging om op de Griekse eilanden ‘opgesloten’ te zitten. En dagelijkse hulp van een kleine Nederlandse onafhankelijke stichting is nog steeds hard nodig.
Donaties voor Because We Carry kunt u aanbieden op de website van Because We Carry: becausewecarry.org